„Dexter” zajmuje jedno z topowych miejsc na mojej liście seriali i mimo, iż konkurencja jest coraz większa, nadal utrzymuje się w pierwszej czołówce. Warto podkreślić, że pierwszy sezon powstał na podstawie książki pt. „Demony dobrego Dextera" autorstwa Jeffa Lindsaya . W ślad za nim nakręcono 7 kolejnych, równie genialnych sezonów, które przy odrobinie czasu wolnego można pochłonąć w całości, robiąc małe przerwy na sen i kawę. Jeśli ktoś nie widział jeszcze ani jednego odcinka i planuje zrobić podejście do tego serialu, polecam wybrać odpowiedni czas (tutaj mała sugestia dla studentów - zdecydowanie nie podejmować się tego przed sesją egzaminacyjną). Poszczególne odcinki wkręcają widza coraz bardziej. Każdy sezon ma swoją własną historię i to charakterystyczne dexterowe napięcie, które z odcinka na odcinek rośnie w siłę aby ostatecznie wbić w fotel i wprowadzić w stan totalnej rozterki pomiędzy tym co dobre a co złe. Czemu? Cały dylemat polega na tym, że główny bohater, którego tak wszyscy uwielbiają, jest bezwzględnym mordercą.
Na czym więc polega fenomen „Dextera”?
Dexter jest postacią bardzo specyficzną. Momentami można wręcz podejrzewać go o Zespół Aspergera. Wycofany z życia towarzyskiego, jak sam twierdzi nie posiada uczuć wyższych, a mimo wszystko wzbudza sympatię widza od pierwszych minut serialu. Balansuje na cienkiej granicy między dobrem a złem, powoli ją zacierając. Walczy ze swoim wewnętrznym potworem, którego nazwał Mrocznym Pasażerem. Wykorzystuje go do wyznaczania sprawiedliwości , zabijając morderców... a wszystko to w gorącej scenerii słonecznego Miami. Dexter pracuje w Wydziale Zabójstw. Zawsze jako pierwszy zjawia się na miejscu zbrodni i wykorzystując swój niebywały talent, trafia na trop mordercy szybciej niż wszyscy inni. Jako dziecko został zaadoptowany przez jednego z policjantów - Harrego, który znalazł go na miejscu zbrodni. Mały Dexter, cały we krwi, od początku przejawiał fascynację tą czerwoną cieczą i zabijaniem. Jedyną osobą, która wie o jego tajemnicy, jest Harry. Razem z ojcem, mały Dexter stworzył Kodeks, którego obiecał trzymać się przez całe swoje życie.
Poza Dexterem, w serialu pojawia się również kilka innych postaci, które reprezentują cały wachlarz charakterów. Debra, ekscentryczna siostra Dextera, policjantka, która poszła w ślady ojca. Wrażliwy i zawsze pomocny sierżant Batista oraz zabawny Masuka, któremu zawsze skutecznie udaje się rozluźnić atmosferę. W poszczególnych sezonach pojawiają się również kobiety, z którymi Dexter się wiąże… mimo, iż w jego przypadku związek to zbyt dużo powiedziane.
Na bardzo duże uznanie zasługuje Michael C.Hall, który wciela się w rolę głównego bohatera. Między kręceniem kolejnych sezonów, aktor zachorował na raka. Wyszedł z choroby zwycięską ręką i wrócił do roli, można zauważyć niewielkie zmiany w jego wyglądzie. Aktor genialnie odegrał rolę Dextera o kilku twarzach, od przyjacielskiego kolegi z pracy, do oprawcy, który nie zna wyrzutów sumienia. Poza kamerami w życiu prywatnym, aktor przez 3 lata był mężem Jennifer Carpenter , która wcieliła się w rolę Debry.
Charakterystyczne dla serialu jest to, iż narratorem jest sam główny bohater. Jego przemyślenia, wplecione pomiędzy sceny z życia codziennego nadają serialowi jego charakterystyczny „dexterowy” klimat. Często w przemyśleniach pojawia się jego ojciec Harry. Na duże uznanie zasługuje muzyka serialu, w wykonaniu znakomitego Daniela Licht, która dopieszcza sceny narracji.
Czy Dexter jest postacią pozytywną czy złym charakterem? Odpowiedź na to pytanie pozostaje w indywidualnej gestii widza. Dexter staje w obliczu moralnych dylematów i stawia w tym miejscu również nas. Zaczynamy stawiać pytanie gdzie kończy się dobro a zaczyna zło. Czy zabicie seryjnego mordercy, który skrzywdził wielu ludzi, jest godne pochwały? Dexter postanowił sam, na własnych warunkach wymierzać sprawiedliwość.
Polecam ten niezwykle klimatyczny serial, do którego sama chętnie wracam.
Autor: Marta Biegańska