Do kina zawitała właśnie Ewolucja planety małp. Kolejny odcinek znanej produkcji. Film bardzo komercyjny, miło ogląda się go w 3D, widać duży nakład pracy techników i informatyków. Bardzo naturalne obrazy - mimo że stworzone wirtualnie - i dbałość o szczegóły - powinna zostać zauważona i doceniona. Niestety ci, którzy idą do kina, aby zobaczyć o czym film jest, a nie jak jest zrobiony - sromotnie się zawiodą.
Przewidywalna fabuła bez pomysłu i płaskie postacie wręcz drażnią. Główny bohater Malcolm (Jason Clarke) to szlachetny idealista - nie ma wad, bo po co niepotrzebnie zmuszać widza, do jakiegoś głębszego zastanowienia się. Koba (Toby Kebbell) - małpa skrzywdzona przez człowieka, od początku do końca nie lubi ludzi - po co zaburzać jednolitość tej postaci, jak można wygodnie ją wykorzystać, aby wprowadzić konflikt - nie ważne jak bardzo sztuczne by to było. Ma się wrażenie, że Koba istnieje tylko po to, aby technicy mieli pretekst, żeby popisać się swoimi umiejętnościami tworzenia scen walk.
Jak potrzeba, aby sobie odpoczęli podczas konfliktu, to nagle wśród apokaliptycznych ruin pojawia się przytulny azyl w dogodnym miejscu. Tu umierający Caesar (Andy Serkis), przywódca małp, w ciągu dwóch dni regeneruje siły, aby bez większych trudności wygrać życiową bitwę o przywództwo. Brak konsekwencji to cecha sztandarowa „Ewolucji planety małp”. Przez pierwsze pół godziny słyszymy "uha uha" w dialogach małpa-małpa i tylko napisy pod obrazem mówią nam, o co chodzi. W scenach małpa-człowiek zwierzęta w końcu przemawiają ciężko ludzkim głosem, aby potem zapomnieć języka "uha uha" i mówić po angielsku nawet, jak w scenie nie uczestniczą żadni ludzie.
Osoby wrażliwsze na spójność i harmonię w filmie, ryzykują stratę czasu, wybierając tą produkcję. Osób, które świadomie pójdą na to do kina i wyjdą zadowolone - nie rozumiem.
Autor: Ewa Marszałek
